En dat huis dat staat in Cuijk

Deze tekst bleef maar door m’n hoofd spoken toen we voor het eerst een stap hadden gezet in dat wat mogelijk ons nieuwe huis zou kunnen gaan worden. Er stond een huis op ons te wachten, het enige dat we moesten doen is even gaan kijken… Dat kijken stelde we maar uit want in Cuijk wonen, daar waren we eigenlijk nog helemaal niet klaar voor (dachten we).

Toch bleef het aan ons trekken.. “Ik denk dat ik spijt krijg” zei ik “als het straks toch de markt op gaat en we zijn niet wezen kijken.”

 

Al toen we over de drempel stapte waren we ervan overtuigd; deze plek voelt als thuis. Het onmogelijke bleek mogelijk gemaakt te kunnen worden en aan alle kanten kregen we support in het verwezenlijken van onze droom; wonen in een heerlijk huis op een fantastische plek omringt door groen en omgeven door rust. Een plek naast een bosrand, een oppervlakte waar we in Nijmegen alleen maar van hadden kunnen dromen en met veel speelplekken voor ons mannetje om te ravotten en te ontdekken.

We hebben onszelf geregeld even moeten knijpen of dit echt gebeurde. In deze tijd, waarin de huizenmarkt op standje knetter staat, werd ons tijd en ruimte geboden en bleken onze families maar weer ons grootst mogelijke goed

 

 

Habitouch gaat zich dus op een nieuwe voedingsbodem nestelen, een bodem die goed, stevig en gezond aanvoelt en die heel goed aansluit op de nieuwe werkvormen binnen mijn praktijk. Eind juni verhuist dit trio terug naar Brabant, van de Waal naar de Maas, van het Willemskwartier naar de Padbroek.

Ons favoriete stadje uit, dat was de grootse concessie die we moesten doen. Maar voor dit huis op deze plek voelt het goed om dat te doen.