Alle remmen los
Op het moederschap kan je je niet voorbereiden, je wordt in het diepe geslingerd en staat AAN vanaf het eerste moment. Hoe moe of uitgeblust je jezelf ook voelt: elke cel in je lichaam is er vanaf die allereerste seconde op gebrand om dat kleine hulpeloze wezentje álles van jezelf te geven. Liefde, voeding, veiligheid, warmte, rust, genegenheid en dan nog oneindig veel liefde meer. Toen ik onze prachtige baby voor het allereerst in zijn ogen keek voelde ik een vat aan liefde binnen in me openspringen waarvan ik niet wist dat ik dat in me droeg. Een overweldigend gevoel waarin zowel een allesomvattend geluksgevoel als doodsangst schuilt, want dit mensenjong legt zijn prille lot volledig (maar dan ook echt vòlledig) in jouw handen.
Alles is veranderd en toch voelt het gelijk vertrouwd
Baby-universum
De eerste week bevond ik me op een universum heel ver weg. Samen met mijn vriend en onze baby was ik opeens in een oersterke driehoeksverhouding beland waarvan niemand de regels kende en toch voelde alles vertrouwd. Terwijl er ondertussen een gigantische hormoon-explosie door de slaapkamer woekerde daalde het besef steeds dieper in: we zijn ouders geworden! Een kersvers leventje vulde vanaf dat moment ons hele huis met zijn levensenergie. Zelfs de kat begreep al gauw dat dit menens was en leek al gauw te schikken in haar nieuwe rol als “grote zus”.
Waar het afbakenen van m’n grenzen gedurende de gedurende de zwangerschap als bijna vanzelf ging, werd ik nu in een paar uur tijd omgeturnd tot een product dat volledig in dienst staat van. Je komt voor meer nieuwe uitdagingen te staan dan je vooraf voor mogelijk had gehouden en tussen het leren van de borstvoeding door, het herkennen van je baby z’n gebaren etc.. etc.. kan je je nauwelijks voorstellen waar je vlak daarvoor allemaal doorheen gegaan bent. Want phoe hey.. Zo’n bevalling is niet niks! Gelukkig sleurde mijn vriend me mentaal, emotioneel en fysiek door deze tijd heen door pratend en knuffelend alles een plekje te geven. Ik kan me nauwelijks indenken hoe het voor de moeders moest zijn die in de kraamweek al na 3 dagen afscheid van hun partners moesten nemen omdat hij alweer aan het werk moest.
Mezelf inmiddels aardig kennende hebben wij er voorafgaand aan de bevalling heel bewust voor gekozen om de eerste weken de rust in ons huishouden te willen behouden. Ik raak nogal snel overprikkelt en als er iets is dat ik mijn baby gun is het wel een relaxte mama. Dus probeerde we onze grenzen zo liefdevol mogelijk af te bakenen waardoor we in alle rust met onze compleet veranderde levens om konden leren gaan.
Vertrouwen
Inmiddels is onze zoon alweer een maand oud en hoewel dat misschien klinkt als een hele poos beginnen we nu pas echt een beetje aan elkaar te wennen. Hij lijkt zich steeds vertrouwder te voelen in zijn kleine lichaampje en in de nieuwe wereld waarin hij zich sinds kort bevindt.
Waar alles in het begin nog zo nieuw was, van drinken en poepen tot aan huilen toe, lijken de scherpe randjes inmiddels wat verzacht. Steeds beter kan ik zijn gebaren koppelen aan zijn verlangens; zoals huiltjes die kenbaar maken dat hij nog even wil knuffelen voordat hij verder slaapt of de lange uithalen die duidelijk maken dat hij moe en overprikkelt is.
Ik heb me de laatste tijd dagelijks gerealiseerd hoe lastig het prille leven van een baby wel niet moet zijn! 9 maanden lang bevond hij zich in een soort tropisch zwemparadijs dat altijd op een aangename temperatuur was en waar hij 24/7 voeding toegediend kreeg. En nu is ‘ie opeens volledig overgeleverd aan zorg en kan hij niets anders dan vertrouwen op zijn instincten door zijn verlangens instinctief kenbaar te maken. Baby’s gaan er vanuit dat ze zullen krijgen waar ze om vragen, ze hebben ook geen reden om dat niet te doen gezien ze met een soort oervertrouwen worden geboren.
Een baby heeft binding nodig om zich te kunnen hechten
Ze zijn geprogrammeerd op overleven en het enige dat een baby wil is zich veilig voelen in papa of mama’s armen, gevoed worden als het honger heeft en gerust gesteld worden als hij zich niet comfortabel voelt. Zo kan hij zich aanpassen aan het leven buiten de baarmoeder.
Mom-life
Dus ging ik opnieuw een mega-transformatie door en ontdekte ik de afgelopen maand een compleet andere versie van mezelf. Een nieuwbakken mama-versie die zichzelf opnieuw leerde uitvinden in verhouding tot zichzelf en haar kersverse baby, tot haar nieuw verworven lichaam, tot het kraambezoek en de rest van de omgeving.
Tussen de poepluiers, de huilbuien en het gehannes aan m’n borsten door ervaar ik een ongekend geluksgevoel als ik ons kindje in m’n armen heb of mijn vriend ermee in de weer zie. Mijn hart smelt onophoudelijk bij het aanzien van de liefdevolle handelingen waarmee hij ons kleintje verzorgt.
Met geen enkel woord is te beschrijven hoe diepgeworteld de liefde voor je kind voelt… Nu begrijp ik zulke uitspraken pas echt!
Hoewel ik niet kan wachten om weer behandelingen te gaan geven ben ik nu nog volop aan het ‘ontzwangeren’ en geniet ik nog even van de rust.
Behandelingen kunnen vanaf 19 oktober weer worden ingepland. Er komen nu al geregeld aanvragen binnen via de mail. Wil jij verzekerd zijn van een plekje op redelijke termijn? Boek hieronder alvast je afspraak!