2020
Wat 2020 ons heeft voorgeschoteld hadden we natuurlijk nooit kunnen voorspellen. 2020 zou de kers op de taart worden voor al het harde werken, de vooruitzichten waren goed, we hadden zin om nog meer te reizen, nog meer te feesten en nog meer te verbinden. Maar we werden uitgedaagd om opnieuw te leren dansen met nieuwe regels, nieuwe overtuigingen, nieuwe angsten en met elkaar. Op afstand, dat dan wel.
Achteraf gezien bleek 2020 de ultieme proef op de som.
Aanrakerig volkje
We kregen te maken met een vernieuwde samenleving waarin knuffelen verboden werd en waarin we afscheid namen van de feestjes en festivals die ons decennialang hadden samengebracht. We kregen te maken met een mysterieus virus dat inmiddels zo in onze taal verankerd is dat het nergens anders meer over lijkt te gaan.
Het bracht ons tot afkeer, we schoten in de weerstand, wilde onszelf en elkaar overtuigen van onze gevoelens en meningen. Het internet werd een nog grotere broedplaats voor het verspreiden van vele uiteenlopende artikelen, waar ze vandaan kwamen deed er niet eens altijd toe, zolang ze maar overtuigend waren. We wilde ons vurig aansluiten bij de groep waarmee we ons verbonden voelde, we miste de saamhorigheid. We wilde ons niet eenzaam voelen, maar gehoord en gezien! Collectief beuken op de beat werd collectief beuken voor of tegen het beleid.
Er vielen rake klappen in de horeca, de evenementen sector en onder de contactberoepen. En dan blijken we opeens een behoorlijk aanrakerig volkje.. Zo bestaan er nogal wat beroepen waarbij (nauw) contact betrokken is. Als een van de dichtstbevolkte landen ter wereld dienen we onze ruimte natuurlijk wel zo optimaal mogelijk te benutten…;) Of zou het feit dat we al jaren een plekje in de top 10 van de gelukkigste landen ter wereld bezet houden misschien te maken met onze drang om zo dicht mogelijk bij elkaar te zijn?
Verandering
Al met al kregen we dus te maken met een ongekende verandering. Maar omdat we niet veel anders konden dan ermee te leren dealen, bracht 2020 ons genadeloos tot inkeer. Met de ruimte en de tijd die we opeens tot onze beschikking kregen ontwaakte niet alleen de creatieveling in ons, maar ook de thuisjuf, de wandelaar, de facetimer, de verzorger. We leerde opnieuw beseffen wat er allemaal nog wel toe deed. Hoeveel een goed gesprek tussen onze vrienden of familie waard is en hoeveel je eigenlijk om bepaalde mensen blijkt te geven, ook al zag je elkaar niet meer zo veel.
De vriendschappen kregen meer gelaagdheid, openheid en de gespreksonderwerpen veranderde. Want waar iedereen een mening bleek te hebben werd er uiteindelijk met respect en een luisterend oor begrip getoond voor ieders situatie. We bleken het niet met elkaar eens te hoeven zijn om van elkaar te houden.
De lockdown bracht de wereld niet alleen tot afstand, maar ook tot stilstand. En wat we werkelijk leerde was dat we tot veel meer in staat zijn dan we vooraf hadden kunnen bedenken. We bleken goed in schakelen, afstemmen, aanpassen en opvolgen. Ondanks de afkeer tegen deze vernieuwde samenleving die zich onder de vele mondkapjes schuilhield, bleven we de liefde vinden bij diegene die voor ons zo belangrijk zijn.
We zijn er nog niet, het oude normaal is nog niet eens echt in zicht.. Wordt het misschien nog ooit zoals het was? We weten het niet. Wat we wel weten is dat we in 2020 geleerd hebben om met onszelf te leren leven, we leerde tot bezinning komen en voelde ons emotioneel of spiritueel toch met elkaar verbonden. We leerde naar elkaar te luisteren en het bracht ons op verschillende manieren juist weer nader tot elkaar. Wellicht hebben we al deze geleerde lessen samen volgend jaar nog nodig, wie weet nog wel voor de jaren daarna?
Hoewel onze glimlach misschien niet meer altijd zichtbaar is kunnen we proberen te ontdekken welk gebaar deze glimlach soms vervangen kan. Hoe bot, rauw en afstandelijk de wereld af en toe ook voelt, uiteindelijk begint vriendelijkheid met het besef dat we allemaal onze struggels hebben, zo nu en dan.
Laten we 2021 mooi beginnen met zijn allen en er weer een onvergetelijk jaar van maken!