Verschillende verhalen
Droevige verhalen, eenzame verhalen, dappere verhalen, verhalen over de liefde, over werk, over de oorlog en over hoop. Een heleboel verhalen zijn mij sinds de lockdown gepasseerd. Ik maakte namelijk een korte carrière switch van holistisch therapeut naar medewerker in de thuiszorg (ook wel hulp in de huishouding genoemd). Er moesten toch centjes binnenkomen en je kunt maar beter bezig blijven, was mijn devies.
Dus verruilde ik mijn praktijkruimte, intake-formulieren en massageolie in voor de stofzuiger, een luisterend oor en een mondkapje.
Luister naar het hart
In plaats van mensen bij Habitouch een behandeling te geven die de gemoedstoestand of de fysieke toestand een upgrade geeft, kom ik nu bij mensen thuis en help ik hen om hun huizen aan kant te maken. Maar vooral om, want dit is waar dit werk vooral om draait: te luisteren. Te luisteren naar de droevigheid en eenzaamheid die in de oude harten verborgen ligt.
De pijnlijke verhalen van het grote gemis. Het gemis van hun overleden echtgenoot, het gemis van de soos op dinsdag en het gemis van hun kinderen. Zo hebben sommige ouderen hun kinderen al sinds september niet meer gezien, of jawel, met Sinterklaas hadden ze wat pakjes buiten op het bankje gelegd.
Het zijn verhalen in alle soorten en maten, soms aangestuurd door trouwe tranen en een zwaarmoedige blik. Maak ook verhalen gebracht met een lach, sommige verhalen met begeleidende foto’s en sommige verhalen met veel bravoure.
Terwijl het mondkapje aan mijn gezicht plakt van het poetsen en van de hoge huiskamertemperatuur luister ik en laat ik ze vertellen, soms vraag ik door. Sommige verhalen heb ik inmiddels al meerdere keren gehoord en iedere keer reageer weer ik alsof ik het verhaal voor de eerste keer hoor.
Schoonmaak van de ziel
Schoonmaak van de ziel De huishoudelijke hulp, zoals deze vorm van thuiszorg ook wel wordt genoemd, houdt in de hiërarchie van de zorg een niet al te hoge plek bezet. Want ‘de hulp’ die is er om te poetsen. Maar het blijkt veel meer dan dat. Het poetsen vinden de meeste cliënten nauwelijks echt nodig. “Oh joh, doe zo maar met de Franse slag, het is hier schoon genoeg. Eerst koffie!”
Ze willen gehoord worden, gezien en ze willen met liefde en plezier hun levens met je delen. Ze vertellen je wat ze werkelijk aan het hart gaat, dat wat ze aan hun eigen kinderen niet zo snel even door de telefoon kwijt kunnen. De huishoudelijke hulp heeft die tijd wel, want dat poetsen dat komt later wel.
Buiten dat het huis aan kant mag is het opruimen van de ziel minstens zo belangrijk, zijn de meeste cliënten die ik bezoek het unaniem met elkaar eens.
Intenties
Afgelopen oud op nieuw vroeg iemand mij wat mijn intentie was voor het nieuwe jaar. “Beter leren luisteren” antwoordde ik. Mensen echt horen, zonder dat je denkt te weten wat ze willen vertellen. Een actieve luisterhouding aannemen en tijdens het luisteren subtiel laten weten dat je de verteller hoort. De tijd voorbij laten trekken zonder dat je haast hebt. Tussen echt luisteren en wachten tot het jouw beurt weer is om te praten zit namelijk een wereld van verschil.
Ik besefte me laatst dat ik door deze bijzondere switch in dit nieuwe jaar al meer geleerd heb dan in een lange tijd daarvoor.
Achter de wolken schijnt de zon
Tijdens het aanhoren van sommige verhalen breekt mijn hart, soms wil ik een oplossing voor ze kunnen bedenken maar die is er niet. Hun toekomst is op het moment even net zo uitzichtloos als die van mij. “We moeten er samen toch maar doorheen, hè” komen we uiteindelijk dan maar weer tot de conclusie. Terwijl ik nog een slok neem van mijn thee kijk ik uit het regenachtige raam de verte in en ben ik in gedachten bij vroegere tijden…
En dan daarachter, helemaal aan het einde van de horizon piept de eerste zonnestraal door het dikke wolkendek en voel ik diep van binnen dat er betere tijden zullen komen.
Even geduld nog…..